خدایا!
از خیمه گاه رحمتت بیرونمان نکن.
از آستان حمدت نو میدمان مساز.
آرزو ها و انتظار هایمان را به حرمان مکشان.
از درگاه خویش ما را مران.
.... ای خدای مهربان!
به من روزی حلالت را وسعت ببخش و جسم و دینم را سلامت بدار
و خوف و وحشتم را به آرامش و امنیت مبدل کن.
و از آتش جهنم رهایم ساز.
... خدای من
اگر آنچه از تو خواسته ام ، عنایت فرمایی، محرومیت از غیر از آن ، زیان ندارد.
و اگر عطا نکنی هرچه عطا جز آن منفعت ندارد.
یا رب! یا رب! یا رب!
... خدای من!
این منم و پستی و فرو مایگی ام و این تویی با بزرگی و کرامتت.
از من این می سزد و از تو آن...
... چگونه ممکن است به ورطه نومیدی بیفتم در حالی که تو مهربان و صمیمی جویای حال منی.
... خدای من
تو چقدربا من مهربانی با این جهالت عظیمی که من به آن مبتلایم!
تو چقدر درگذرنده و بخشنده ای با این همه کار بد که من می کنم واین همه زشتی کردار که من دارم.
... خدای من!
تو چقدر به من نزدیکی با این همه فاصله ای که من از تو گرفته ام.
... تو این قدر دلسوز منی!...
... خدایا تو کی نبودی که بودنت دلیل بخواهد؟
از مناجات های زنده یاد دکتر علی شریعتی
ابا صالح المهدی ادرکنی
بیا که فانوس چشم هایمان از روشنایی حضور پر فروغ تو نور گیرد.
بیا که آفتاب حضورت ، ظلمات تاریک زار جهان را نور بخشد.
بیا که با مهر حضورت صبحگاه صبح آدینه ی مان را روشنی بخشی.
دوش سودای رخش گفتم ز سر بیرون کنم
گفت کو زنجیر تا تدبیر این مجنون کنم
قامتش را سرو گفتم سر کشید از من به خشم
دوستان از راست می رنجد نگارم چون کنم؟
حافظ